Zaterdag 30 oktober had ik alweer mijn vierde les. Deze les zou eigenlijk al een week eerder zijn, maar toen hing de bewolking te laag en waarde het ook nog eens flink. Deze week leek het ook erg bewolkt, maar volgens Marco (mijn instructeur) konden we wel door de wolken heen en was het daarboven beter. Dus toch weer naar de VCR gereden. Allereerst heb ik mijn ‘medical’ laten registreren in het informatiesysteem van de VCR.
Marco kwam net van het platform naar binnen, en hij had zijn radioscanner bij zich. Hij gaf aan dat Onno (een van mijn klasgenoten voor de theorielessen van prestaties en vluchtplanning) voor het eerst ‘solo’ was. Samen liepen we naar buiten om Onno’s rondje in het circuit gade te slaan. Toen dacht ik wel even aan hoe het zou zijn als ik voor het eerst ‘solo’ zou gaan en ik realiseerde me dat ik dan best nog veel moet leren… Na een geslaagde landing taxiede Onno naar het platform voor de VCR en Marco liep hem al tegemoet. Toen Onno binnen was heb ik hem natuurlijk van harte gefeliciteerd en hem gevraagd naar zijn ervaringen.
Vervolgens was het tijd voor mijn les. Het was erg bewolkt (zie foto hieronder), maar Marco dacht dat er wel voldoende gaten in de bewolking zouden zitten om wat oefeningen te doen. De opklaringen zouden uit het zuidwesten komen, dus we besloten een Hotel departure te nemen en om dus richting Hoek van Holland te vliegen.
We zouden weggaan met de ‘november’ (de PH-SVN), dat is de aerobatics kist van de club. Dus na de walk around ingestapt en de 5-punts gordel aangegespt. Het taxieen ging al weer beter dan de vorige keer, ik merk dat ik er langzaamaan handigheid in begin te krijgen. Toch vind ik dit nog steeds wel het meest lastige onderdeel… in de lucht gaat het allemaal wel! We moesten nog tanken dus we zijn eerst naar de pomp getaxied. Daar heeft Marco uitgelegd hoe het tanken ging en hebben we er 30 liter bij getankt a 2,50 EUR per liter (!!!). Vervolgens zijn we naar de startbaan getaxied en hebben we de pre take-off checklist afgewerkt.
De start ging prima en we zetten koers richting Delft. Voor Delft bogen we af naar Hoek van Holland en de bewolking bleek precies op 1000 voet te hangen, conform de meteo. Ik ging net tussen de 900 en 1000 voet vliegen en we sneden met het staartvlak de wolken aan. Toen we bij Hoek van Holland waren brak deze laag bewolking en verdween deze zelfs geheel. Wat overbleef was een overcast die behoorlijk hoog hing: daar hadden we geen last van.
Vervolgens hebben we oefeningen gedaan: steile bochten, approach to stall en ook de stall zelf. Deze kist is mede door zijn rechte vleugels wat tricky om dicht bij stall speed te vliegen. Hij kan al snel wiebelig worden, en dan bestaat het risico op een ‘wing dip’. Gelukkig ging het prima!
Ondanks dat we wat later waren vertrokken, moesten we toch op tijd terug, want na ons stond nog een les geboekt. We gingen na de oefeningen dus weer terug, en al scherend vlak onder de wolken langs, namen we de Hotel arrival weer terug naar Zestienhoven. De landing ging al weer wat beter en Marco hoefde al weer minder te corrigeren.
Bij de nabespreking waren de lessen voor de volgende keer: beter op hoogte blijven (daar ben ik wat te nonchalant in) en de checks voor en na de oefeningen uit het hoofd leren. De volgende keer gaan we het ‘circuit’ oefenen: dat is het patroon wat je vliegt voor de landing en na het opstijgen rondom het vliegveld. We gaan eerst ‘droogoefenen’ in het laagvlieggebied, voordat we echt ‘touch en go’s’ gaan doen op het vliegveld. Ik kijk er nu al naar uit!
