Eindelijk! Na een paar weken was het weer goed genoeg voor een solovlucht! Ik had inmiddels al voor een aardig aantal vluchten een navigatieplan voorbereid. Een ervan was een driehoek van Rotterdam (EHRD) naar Seppe (EHSE), van daar naar Midden-Zeeland (EHMZ) en weer terug naar Rotterdam. Het weer was eerst nog twijfelachtig, maar zaterdagavond gaf het weerbericht aan dat een front zou passeren in de ochtend, waarna het weer zondagmiddag zou opklaren.
Zondagochtend heb ik op basis van de weerberichten mijn navigatieplan afgemaakt (verwerken van de invloed van wind en temperatuur) en ben ik naar de club gegaan. Instructeur Victor was zo vriendelijk om mijn soloverklaring te tekenen na het controleren van mijn vluchtvoorbereiding. Hij had de PH-SVU ook voor mij gevlogen en wist mij te melden dat er nog voldoende brandstof in zat. Dat scheelde, want dan hoefde ik niet meer zelf te tanken.
Bij de SVU aangekomen heb ik de walk-around gedaan, waarna ik mij in de cockpit heb geinstalleerd. Na de start-up checklist door te nemen heb ik toestemming om te starten en daarna om te taxiën gevraagd en ben ik naar ’24 Victor 2′ (runway 24, intersection V2) getaxied. Daar heb ik de run-up checklist doorlopen en aangegeven dat ik klaar was voor vertrek. Ik kreeg – conform mijn ingediende vliegplan – een Romeo departure toegewezen en toestemming om op te stijgen.
De vlucht naar Seppe ging zonder problemen, al moest ik al ruim boven Oudenbosch al dalen van 1500 voet naar 1300 voet om onder de bewolking te blijven. Boven Oudenbosch bleek een grote regenbui te hangen, en liet dat nou net mijn volgende checkpoint zijn… Hoewel Oudenbosch al in zicht was, heb ik de navigatietruck toegepast om eerst 60 graden tegen de wind in te sturen voor 1 minuut (tegen de wind in, omdat de bui dan van je weg waait), en vervolgens 120 graden weer terug te sturen voor 1 minuut. Vervolgens draai je weer 60 graden en dan zit je weer precies op je oude ‘track’. Dat klopte nu gelukkig ook precies en kon ik ‘achter’ de bui verder vliegen naar Seppe. Het circuit benaderen en invliegen ging ook goed en ook de landing mocht er wezen! Mooi! Het weer was iets minder mooi, maar dat mocht de pret niet drukken!
Ik heb de landing afgerekend in de toren… 30 euro… pffff… dat zijn aardige prijzen! Vervolgens heb ik in het restaurant een Spa’tje gedronken en het weerbericht gecheckt op narigheid. Dat was er gelukkig niet, dus ben ik snel weer van Seppe opgestegen richting Midden-Zeeland. Ik had een koers gelegd om de CTR (control zone) van Woensdrecht en ik controleerde via de GPS nog even of ik er wel buiten bleef, wat het geval was. Toen ik de frequentie van Midden-Zeeland erop had bleek dat er para’s actief waren. Eerst had ik een koers uitgezet die vlak langs de para-gebieden liep, maar dat was nu niet zo handig meer. Snel heb ik mijn koers omgelegd zodat ik vrij van de para-gebieden zou blijven. Over het water vliegend zag ik dat dit ook qua buien goed was, want er hingen aardig wat buitjes boven land.
Bij EHMZ aangekomen ben ik het circuit ingevlogen (gelukkig was het niet druk, wat hier nog wel eens anders is…) en ben ik geland. Mooie landing was het, al zeg ik het zelf… 😀
Ook daar weer betaald, wat al behoorlijk goedkoper was (iets van 20 euro…). Gelukkig had ik al op Seppe een vliegplan van Midden-Zeeland naar Rotterdam ingediend, dus dat hoefde ik niet meer te doen. Ik besloot na een sanitaire stop maar meteen door te vliegen. De terugvlucht was ook prima: langs de Zeeuwse kust richting de Maasvlakte en de Hoek van Holland. Voor de Maasvlakte waren er wat flarden wolken op 1100 voet, waar ik onderdoor moest vliegen. Aangezien de ‘Hotel arrival’ via Hoek van Holland op 1500 voet ligt, hield ik alvast in gedachten dat ik toestemming zou moeten aanvragen om op 1000 voet binnen te komen in plaats van 1500 voet, maar vlak voor de Maasvlakte trok het weer open en kon ik weer naar 1500 voet klimmen, met schitterend zicht op de stormvloedkering.
Bij punt ‘Whiskey’ aangekomen (verplicht meldingspunt bij Westerlee van de ‘Hotel arrival’) kon ik mijn navigatieplan wegleggen, want de weg terug is dan prima te vinden. Bijna pal oost vliegen richting Zuid-Delft en daar moet je je weer melden.
Omdat er ook kisten outbound waren voor de Hotel departure (op 1000 voet), moest ik het circuit op 1500 voet invliegen (in plaats van 1000 voet). Vlag voor ‘base’ moest ik nog even een Cessna Citation voorlaten, die volgens mij wel een ‘wake turbulance’ melding waard is, maar de toren meldde niets. Toch heb ik voor de zekerheid de kist maar halverwege de baan neergezet, zodat ik er geen last van zou hebben. De landing was ok en het taxiën terug naar de Vliegclub Rotterdam ging ook prima.
Teruggekomen op de club heb ik nog even met instructeur Marguerite nabesproken en zij heeft ook mijn leerlingdossier bijgewerkt. Al met al een zeer geslaagde en leerzame dag! Toch weer erg leuk om alleen weg te zijn!
Hieronder alle foto’s en een GPS-plot van de vlucht.
Hehe, daar is ie weer, de wake turbulance van de Citation! Wat was die flinke dip in je laatste stuk?
Toen moest ik onder wat bewolking door…