Ik heb al een tijdje niet meer gepost omdat ik er gewoonweg even niet aan toe kwam. Dat betekent niet dat ik in de tussentijd niet heb gevlogen, integendeel! Naast een aantal ‘normale’ lessen, waarvan ik hier geen verslag zal doen, heb ik meegedaan aan een tweetal clubactiviteiten: de leerlingendag en doellandingen. Daarnaast heb ik vandaag mijn eerste ‘echte’ solovlucht gedaan: een rondje CTR Rotterdam. Een verslag daarvan volgt morgen.
Leerlingendag
De leerlingendag is een jaarlijkse activiteit die door de Vliegclub Rotterdam wordt georganiseerd. Dit jaar ging de leerlingendag naar Spa (B). We waren met 7 leerlingen en 3 instructeurs: Dick, Marco en Cees. Eerst werden op de club de nodige vluchtvoorbereidingen gedaan.
Vervolgens werden de vliegtuigen getankt. Ik en Danny mochten achterin een Piper (ook wel gekscherend Pieper genoemd) en dat was leuk want dat had ik nog nooit gedaan. Grote lol met Danny en lekker de piloot en instructeur gek maken!
De eerste ‘leg’ van de vlucht ging naar Balen-Keiheuvel, net over de Belgische grens. Daar hebben we even wat gedronken, en zijn we vervolgens weer verder gevlogen, dit keer direct door naar Spa (EBSP). Voordat we daar zijn geland, zijn we nog even over het circuit Spa-Francorchamps gevlogen.
Spa ligt schitterend in een bergkom. Dat maakt het extra lastig om te landen en op te stijgen: het ligt hoog en je moet over heuvels heen om er te kunnen landen, en je raadt het al, je moet over heuvels heen als je opstijgt.
Daar aangekomen hebben we even een groepsfoto gemaakt:
Vervolgens zijn we wat gaan drinken en eten. (Heerlijk zo’n Croque Madame.) Een aantal van ons is toen touch-and-go’s gaan maken. Ik ben de terugvlucht gaan voorbereiden, want ik zou de SVQ terugvliegen naar Nederland. In een keer! Nadat ik de vluchtvoorbereiding had gedaan, zijn we opgestegen voor een paar touch-and-go’s. Dat is toch wel anders, opstijgen als je al op 1542 ft zit! De laatste keer zijn we helemaal doorgevlogen tussen de bomen heen, om vervolgens vlak voor de opdoemende bomen op te trekken! Vervolgens ben ik mijn navigatieplan gaan volgen om terug te komen naar Nederland. Dat is toch echt wat anders, zo navigeren boven vreemd land. Geen bekende punten. Je moet het echt van je navigatieplan hebben. Gelukkig was dat goed, dus eigenlijk zijn we in een keer goed teruggevlogen. Hieronder zie je een plot van de terugreis en een fotoimpressie.
Doellandingen
De week erna heb ik meegedaan aan de doellandingsoefening. Deze wordt ook jaarlijks georganiseerd door leden van de Vliegclub Rotterdam. Het doel van deze doellandingsoefening (;)) is om zo dicht mogelijk na de baandrempel te landen. Niet ervoor, want dat levert veel strafpunten op. Maar dus net erachter. Er worden vakken uitgezet van 25, 35 en 45 meter na de drempel. De drempel levert de meeste punten op en de punten nemen af naarmate je in een verder vak terecht komt. Daarnaast krijg je bonuspunten voor hoogte houden, de netheid van de landing, et cetera.
De locatie voor de doellandingsoefening was Budel (EHBD). Ik ben heen meegevlogen, en terug heb ik zelf de Mike teruggevlogen. De oefening was erg leuk en uitdagend. Je kreeg drie pogingen, waarvan er een een ‘glide-in’ moest zijn. Dat houdt in dat je bij 500ft hoogte je gas moet dichtdoen en verder in glijvlucht moet landen. Dat geeft natuurlijk een extra moeilijkheid aan de doellanding. Daarnaast moest iedereen ook zelf jureren, dus bij een vak staan om te bepalen waar het toestel landt:
Mijn oefeningen gingen prima. De eerste landing op de drempel (maximale punten), de tweede in vak 1 en de derde (de glide-in) ging minder: in vak 4. Met bonuspunten erbij leverde dat mij een 7e plaats op. Niet gek! Volgend jaar doe ik zeker weer mee!
