Afgelopen weken was het vliegen een paar keer niet doorgegaan. Het relaas van de vlucht hiervoor heb ik niet geblogt, daarom onderaan deze post een kort verslag van mijn vorige les. Maar nu eerst een verslag van de les van vandaag met een belangrijke mijlpaal: mijn eerste solo-vlucht!
Solo!
Gisteren en eergisteren hield ik het weer al scherp in de gaten, en gelukkig zag het er erg goed uit. Ook vanochtend was het ‘clouds and visibility ok’ met een zicht van meer dan 10km. Ik had een dubbelblok gepland van 10:30 tot 15:00 uur, dus we konden weer touch-and-go’s gaan oefenen. Aangekomen bij de club was Marco er nog niet, dus ben ik kort nog maar even de checklisten gaan lezen, want die zaten er vorige keer er nog niet goed in. Door het uitvallen van de lessen gaat de routine er ook wel een beetje uit.
Toen Marco binnen was hebben we kort overlegd en besloten touch-and-go’s op Midden Zeeland (EHMZ) te gaan doen. Vervolgens heb ik een vluchtplan ingediend en heb ik de papieren van de kist (PH-SVM) erbij gepakt. We hebben kort de les voorbesproken en toen zijn we snel naar buiten gegaan. Bij de walk-around constateerde ik dat de olie een beetje laag stond, dus toen is Marco een litertje olie gaan halen in de werkplaats. In de tussentijd heb ik mij geïnstalleerd in de cockpit en heb ik even een foto gemaakt van de meest belangrijke instrumenten (terwijl op de achtergrond de PH-SVQ net vertrekt (zie vorige posts)):
Van linksboven naar rechtsbeneden: snelheidsmeter, kunstmatige horizon, hoogtemeter, bochtaanwijzer, koerstol en verticale snelheidsmeter. Helemaal rechtsonder de toerenteller die tevens een maat is voor hoeveel gas je geeft (aangezien de propeller direct op de krukas van de motor is gemonteerd).
Marco heeft vervolgens de olie bijgevuld (handig zo’n instructeur… ;)) en vervolgens zijn we via het tankstation (AVGAS is 2,79 euro per liter… pfff… ) naar de startbaan getaxied. De radio doe ik inmiddels nagenoeg helemaal zelf en dat gaat prima. Ik had via het vliegplan een Hotel departure aangevraagd en die kreeg ik ook van de toren toegewezen “Cleared Hotel departure and cleared for take-off”). Na het opstijgen twee keer een bocht naar links en via punt Tango (Delft-zuid) naar punt Whiskey (Westerlee) gevlogen. Daar gemeld dat we de control zone verlieten en zijn via de Maeslantkering naar het zuiden gevlogen: op naar Zeeland!
Bij Noord-Beveland aangekomen heb ik bij “Midden-Zeeland Radio” de “Aerodrome information” aangevraagd. De toren van Midden-Zeeland geeft dan aan welke baan in gebruik is en in welke richting het circuit gevlogen moet worden (linksom of rechtsom). Vervolgens zijn we het circuit ingevlogen en hebben we 5 touch-and-go’s gedaan. Die gingen eigenlijk erg goed. Het flaren was vorige les nog een aandachtspunt (zie verslag in laatste alinea’s van deze post), maar dat ging nu erg goed. Er zaten een paar erg mooie zachte landingen tussen! De zesde keer gingen we een ‘full-stop’ doen en zouden we in het restaurant wat gaan eten. Ik had de toren al gevraagd waar we de kist konden parkeren toen Marco zei dat het tijd was dat ik een paar rondjes zelf zou vliegen en of ik mijn ‘medical’ (verklaring van de medische keuring) bij me had…! Het is moeilijk om te beschrijven wat er dan door je heen gaat: een combinatie van verheuging en spanning is nog de beste benadering. Marco gaf aan de toren aan dat hij zou uitstappen en dat ik voor een solovlucht door zou gaan. Bij het restaurant heb ik Marco eruit gezet.
Daar zit je dan. Alleen. Helemaal alleen. Jij en het toestel. Een bizar gevoel als je alleen nog maar met een instructeur naast je hebt gevlogen. Geconcentreerd maar wel met een opgetogen spanning neem ik de ‘run-up’ checklist door. Heb ik alles gedaan? Staat alles goed? Nog even kijken of er geen andere kisten op final zitten, en dan melden aan de toren dat ik oplijn voor take-off. En dan een rollende start en los ben ik! Alleen in de lucht! Het is goed dat niemand de intercom kan horen want ik heb behoorlijk wat vreugdekreten geslaakt! After-take-off checks doen. Klappen op. Draaien richting downwind. Op zevenhonderd voet aflevelen. CCV (carburator heating) aan. Klappen neer. Gas 2100 toeren. Alles goed? O ja, melden op de radio: “Papa Victor Mike is downwind for touch-and-go”. Voelt wel fantastisch zo alleen in de lucht! De eerste touch-and-go ging redelijk. De wind was opgestoken en was wat vlagerig, waardoor ik in de laatste meters boven de grond een duw van de zijkant kreeg. Dat was niet meer te corrigeren, maar gelukkig is een grasbaan best vergevingsgezind… 🙂 Vol gas, klappen een standje op en CCV uit, en vliegen weer! De tweede landing zou een full-stop worden. Vlak voor me zat een kist op final, waardoor ik moest separeren met een 360. Achteraf had ik eigenlijk het circuit uit moeten vliegen en weer opnieuw moeten inkomen op het entry-point, maar goed, weer wat geleerd. De landing was in ieder geval perfect. Vervolgens terug getaxied naar de parkeerplaats en daar stond Marco me al op te wachten met de hartelijke felicitaties!
We zijn de landingen gaan afrekenen in de toren en hebben toen koffie gedronken en tosti’s gegeten in het restaurant. Vervolgens zijn we weer opgestegen en hebben we nog 3 touch-and-go’s gedaan: een gewone (die perfect ging), een go-around (vlak voor touch-down de landing afbreken en doorvliegen) en een flapless landing (landing zonder klappen). Daarna zijn we teruggevlogen naar Rotterdam en hebben we de Hotel arrival genomen. De nadering en landing op Zestienhoven gingen ook prima.
Op de club mocht ik mijn naam bijschrijven op het bord met ‘solo’s’ die daar aan de muur hangt en kreeg ik mijn ‘solo certificaat’ uitgereikt. Iedereen feliciteert je en dat is natuurlijk erg leuk! Eigenlijk ging deze les erg lekker. Tijdens de nabespreking was er dus niet echt veel te evalueren, behalve dat het natuurlijk goed ging. Volgende keer gaan we wat verder weg en gaan we meer met navigatie doen: ik moet een vlucht naar Texel of naar Teuge voorbereiden.
Vorige les – touch-and-go’s op Midden-Zeeland en ‘flaren’…
De vorige les is alweer twee weken geleden dus volsta ik met een kort verslag. We zijn naar Midden-Zeeland gevlogen via de Hotel departure en zijn daar touch-and-go’s gaan doen. Algemeen aandachtspunt was het flaren. Dat is het ‘afhouden’ van het toestel door de neus op te trekken vlak voordat je neer komt om de landingsbaan. Je doet dat om je verticale daalsnelheid te beperken en over te gaan in horizontale vlucht, om je snelheid te verminderen en om natuurlijk eerst met je hoofdlandingsgestel op de baan te komen. Ik hield het toestel te vroeg af, en trok ook niet genoeg door om de snelheid te verminderen. Verder zat ook de routine met de checks onderweg er niet helemaal goed meer in. Niet zo raar als je bedenkt dat ik daarvoor 3 weken niet gevlogen had. Op zich wel een mooie vlucht die wat mooie sfeerplaatjes op Midden-Zeeland opleverde:
GPS
Ik krijg de GPS-files de laatste tijd niet meer handig van de iPad af, dus met wat gegoochel met SQL in de Air Navigation Pro database weet ik de GPS-files er nog af te krijgen. Verder was de iPad zo onder de indruk van mijn solo-vlucht, dat hij gestopt is met loggen… 🙁 Daarom staat de terugvlucht er niet op… Verder is de Google Earth plugin weer een beetje van het pad af, want hij geeft de hoogtes niet goed weer. Daarom hierbij nog even de KML-files voor les 13 en les 12, dit keer zonder hoogtegrafiek (maar wel met hoogte-informatie in Google Earth).
Gefeliciteerd met je Solo!!!