Crosswind landingen

Vandaag stond er weer een dubbele les op het programma om landingen te oefenen door touch-and-go’s te doen. Marco was op zakenreis en hij had Dick als zijn vervanger geregeld. Dick is naast zijn werk bij IVW ook examinator.  Ik had vanaf vrijdag al de TAF‘s  (weersvoorspellingen voor de luchtvaart) in de gaten gehouden, en er werd toch behoorlijk wat wind voorspeld.  Op zaterdag werd er voor zondag 15 knopen voorspeld, en dat is de clublimiet. Zondagochtend vroeg stond de METAR op EHRD op 15 knopen, maar tijdelijk ook met gusts (windstoten) tot 28 knopen. Toch maar naar de club, en onderweg zag het weer er wel goed uit. Na even kennisgemaakt te hebben met Dick, namen we mijn dossier door en het programma voor de dag. Midden-Zeeland was nog dicht, dus zouden we weer naar Seppe (EHSE) gaan voor touch-and-go’s. De wind zou redelijk haaks op de baan staan, waardoor dit mijn eerste ervaring met crosswind-landingen zou worden. Dick legde nogmaals uit hoe je met crosswind van links moest landen: rechts voeten, zodat de neus van de kist in de lengterichting van de baan gaat wijzen en vervolgens knuppel naar links zodat de linkervleugel ‘in de wind’ gaat leunen, om te voorkomen dat de wind eronder slaat. Het is een erg lastige techniek en crosswind-landingen wordt door vele piloten als het lastigste onderdeel van het vliegen gezien.

De PH-SVM stond al buiten, want de Victor Romeo formatie (zie vorige post) had de toestellen al buiten de hangaar gezet. Na de walk-around snel de motor gestart en naar de benzinepomp getaxied. Na het tanken namen we ‘Runway 24’ om tegen de wind in te kunnen opstijgen. Bij het opstijgen moest de knuppel pal tegen de wind in, om te zorgen dat de wind niet onder de vleugels zou slaan. Met twee klimmende linkerbochten zijn we richting de A20 gevlogen om zo de Romeo-departure richting Dordrecht te nemen. Eerst was er behoorlijk wat turbulentie, maar boven de 1300ft werd de lucht weer lekker stabiel, en op 1500ft was het weer heerlijk rustig vliegen. Boven de Kralingse plassen rechtsaf en naar het zuiden langs de Kuip en de A16. Bij Dordrecht namen we een koers 210 aan zodat we effectief koers 180 vlogen (pal zuid). De neus staat dan op 210, maar door de sterke wind vanuit het zuidwesten vlieg je effectief pal naar het zuiden. Zo vlogen we over het industrieterrein Moerdijk en richting Oudenbosch. Bij Oudenbosch is het al uitkijken naar het vliegveld, om te bepalen waar we het circuit in gaan vliegen.

Vervolgens zijn we het circuit gaan vliegen en hebben we 4 touch-and-go’s gedaan. Het valt inderdaad niet mee, om met crosswind te landen… 😉 Ten eerste deden we de landingen met maar 1 stand klappen (flaps) in plaats van stand 2 klappen (full flaps) omdat bij een hogere snelheid je richtingsroer effectiever is. En bij crosswind moet je je neus in de lengterichting van de baan ‘duwen’ met je richtingsroer (met je voeten). De effectiviteit van je richtingsroer is dan ook erg belangrijk. Maar een direct effect van met minder klappen vliegen is dat je landingssnelheid hoger is. En dat was voor mij wel even wennen. Een paar van de touch-and-go’s gingen met meer dan 80 knopen, terwijl 70-75 normaal is. En dat scheelt best veel. Verder is het ‘werken’ met je voeten echt even wennen. Je moet behoorlijk hard rechts trappen (bij crosswind van links) om de neus in de lengte van de baan te krijgen, terwijl je tegelijkertijd (tegen je gevoel in) tegen de wind moet leunen door je linkervleugel te laten dalen. En dan nog op je snelheid letten. En dan ook nog op tijd (maar niet te vroeg) afhouden. En dan gas los en goed flaren, waarbij het ideaal is als je linkerwiel eerst de grond raakt, dan je rechterwiel, en dan pas je voorwiel. Een van de landingen ging in ieder geval erg goed, maar de rest bevatte nog wat leermomenten.

Na 4 touch-and-go’s hebben we een ‘full-stop’ gedaan en hebben we afgerekend in de toren. Vervolgens hebben we koffie gedronken in het restaurant en de touch-and-go’s geëvalueerd. Na de koffie hebben we nog 3 touch-and-go’s gedaan, waarbij de laatste echt perfect ging! Dus gelukkig met een lekker gevoel deden we nog een wave-off (op het laatste moment de landing afbreken en met volgas doorvliegen) en verlieten we vervolgens het circuit. Op de terugweg hebben we nog een keer de approach-to-stall oefening gedaan. Daarna zijn we via Oud-Beijerland direct over Rotterdam naar de Euromast en Dijkzicht gevlogen (met natuurlijk schitterend zicht over het centrum van Rotterdam) en hebben we een rechtsom circuit gevlogen om weer te landen. De landing ging ook prima waarna we terug zijn getaxied naar de vliegclub.

Bij het nabespreken hebben we de leermomenten nog even de revue laten passeren: goed op de landingssnelheid blijven letten, en eerst het toestel onder controle krijgen (op de grond) voordat ik weer volgas geeft voor de doorstart. Verder ging alles volgens Dick voor iemand in mijn fase van de opleiding best goed! 😀 Volgende week weer een les met Marco, en weer een dubbelblok, dus dan ga ik vast weer meer landingen oefenen!

les10_20110116