Het was een lekker vliegweekend! Afgelopen vrijdag ben ik touch-and-go’s op Midden-Zeeland (EHMZ) gaan doen en vanmiddag ben ik naar Lelystad Airport (EHLE) gevlogen, beiden met de PH-SVU.
Lelystad Airport
Vanmiddag had ik de SVU gereserveerd van 10:30 tot 15:00 uur om een ‘nieuw’ veld te bezoeken; eentje waar ik nog niet met instructeur naartoe was geweest. Zaterdag had ik besloten dat het Lelystad Airport (EHLE) zou worden, je raad het al, nabij Lelystad in de Flevopolder. Zaterdagmiddag had ik de vluchtvoorbereiding gedaan: de documentatie van EHLE opgezocht, het weerbericht voor zondag gecheckt, de route op de kaart uitgezet, het navigatieplan gemaakt, etc.
Zondagmorgen kwam ik op de club en daar zat Onno ook al te wachten; ik had in het rooster al gezien dat hij de PH-SVT had geboekt (het zusje van de PH-SVU). De verrassing was dat hij ook een solovlucht naar EHLE had gepland! Samen op vliegen is toch leuker, anders zit je daar op Lelystad ook maar alleen… 🙁 We deelden even onze plannen en Marguerite wilde als instructeur onze soloverklaringen tekenen.
Vervolgens belde Onno de havendienst van Lelystad om te vragen of er nog bijzonderheden waren, tegelijkertijd belde ik de havendienst van Rotterdam om de tankwagen te ‘bestellen’. De diesels (SVT, SVU) tanken namelijk JET-A1 (kerosine) en dat komt uit die grote tankwagens (jawel, die komen ook voor zo’n klein kistje opdagen). We taxiën daarvoor naar het Foxtrot Apron, en de tankwagen komt dan daarnaartoe. Die dingen zijn gewend om tienduizenden liters te tanken, dus als jij 60 liter wilt, moeten ze dat heel voorzichtig erin gieten… 😉
Vervolgens zijn we tegelijkertijd vertrokken naar Lelystad. Hoewel we via verschillende routes gingen, kwamen we nagenoeg gelijk aan. Het was dus de eerste keer voor mij om het circuit van Lelystad te vinden, maar dat ging prima. De luchthaven is ook vanuit de lucht goed te zien (vooral het Aviodrome valt natuurlijk erg op, met die 747 er vlak voor). De landing was een zesje; ik ving nog iets te vroeg af naar mij zin. Vervolgens heb ik de kist naast de toren (en achter een relatief gigantisch KLM-toestel… ;)) neergezet. Na 5 minuten arriveerde ook Onno en hij parkeerde de SVT naast ‘mijn’ SVU. Toen werden we verrast door een korte colonne met Willy-jeeps uit de Tweede Wereldoorlog!?
Onno keek er ook van op! 🙂
We hebben de landing betaald en hebben vervolgens de terugvlucht teruggepland. We hebben de terugvlucht uitgezet met behulp van radiobakens. Dat houdt in dat je naar radiobakens vliegt (en er weer vanaf) en dat je zo je koers uitzet. Het eerste radiobaken was pampus (PAM) (hoewel de naam anders doet vermoeden, ligt het niet op het eiland…) dus richting Amsterdam. Vervolgens van PAM naar het zuid-westen richting Woerden. En dan vanaf Woerden naar het radiobaken RTM, en dat ligt al vlak bij de landingsbaan van Rotterdam.
Er kwamen wat buien aan, dus hebben we snel besproken welke uitwijk we zouden nemen als we een onweersbui tegen zouden komen en vervolgens zijn we snel vertrokken. Gelukkig verliep de terugreis zeer voorspoedig en 30 minuten later naderden we alweer Rotterdam. We namen de Mike Arrival vanaf Gouda. De Tower van Rotterdam heette ons al samen welkom (ze hadden door onze vliegplannen al door dat we samen vlogen) en we zijn na de landing achter elkaar naar de club getaxied. Al met al een schitterende tocht en ervaring!
Helaas liet de techniek mij in de steek en ik liet de techniek ook in de steek. De batterij van de IXUS was leeg en ik was vergeten mijn iPad GPS-logging aan te zetten… dus geen mooie plots dit keer en slechts een tweetal Blackberry foto’s…
Touch-and-go’s op EHMZ
Hierbij nog een kort verslag van de vlucht van afgelopen vrijdag. Ik had gepland om naar Midden-Zeeland (EHMZ) te vliegen om daar touch-and-go’s te maken. Gelukkig was het weer helemaal super!
De heenvlucht verliep voorspoedig!
Bij Midden-Zeeland aangekomen heb ik een aantal touch-and-go’s gedaan. Gelukkig was het erg rustig, dus ik kon me goed concentreren op de techniek en checks. De landingen werden steeds beter en ik merkte dat ik de diesel steeds beter begon aan te voelen! Het ging erg lekker. Vervolgens ben ik geland, heb ik de landingen betaald en heb ik een vliegplan voor de terugreis ingediend. Onder het genot van een koffie met appelgebak (aanrader als je er eens komt…) heb ik de terugvlucht voorbereid.
Er was een tentoonstelling en een soort open dag, dus ik heb ook wat rondgelopen. Ze hadden ook wat oude kistjes staan, waardoor oude tijden leken te herleven…
De laatste was natuurlijk mijn oude vertrouwde SVU… 😉 De terugvlucht verliep ook voorspoedig met schitterende vergezichten.
Na een Hotel Arrival arriveerde ik in het circuit van Rotterdam. Het was er druk, want voor mij was er al een kist op 500 voet en een op 1000 voet het circuit in gestuurd. Ik moest mijn hoogte van 1500 voet vasthouden, dus zo wordt er dan ‘gestapeld’. De kisten voor mij landden al snel, maar er werd elke keer een kist tussen gepland die wilde opstijgen. Dat ging goed, totdat ik aan de beurt was voor de landing. Ik zat al op final, maar de kist die voor mij dus ging starten, stond nog opgelijnd omdat de kist die voor mij was geland de baan nog niet had verlaten. Dus kreeg ik een ‘go-around’ van de toren: vol gas en weer naar boven. Na nog een rondje circuit kon ik dan eindelijk landen. Al met al een erg leuke vlucht!
