Steile bochten

Vanochtend was het dan eindelijk weer zover, er stond weer een vliegles in mijn agenda. Het weer zag er prima uit, en ook de wind leek dit weekend nauwelijks aanwezig. Toch maar weer even gebeld van tevoren en gelukkig was het goede nieuws dat alle lessen gewoon doorgingen. Rond kwart voor tien in de auto gestapt en ik was al om vijf over tien op de VCR. Ik had een afspraak met vlieginstructeur Marco, maar die was nog in de lucht met een andere leerling. Dan maar even een kop koffie en het nieuws checken op de Blackberry. Toen Marco binnen was, zijn we geswitcht van de PH-SVN – een aerobatics variant van de Robin – naar een ander toestel. Maar vervolgens ontstond er een probleem bij de andere instructeur die nu met de aerobatics Robin zou gaan vliegen. Haar leerling had namelijk een vriend meegenomen die graag ook wilde meevliegen; de leerling was er vanuit gegaan dat ze in de PH-SVM zouden vliegen, wat een drie-persoons Robin is. De PH-SVN is echter maar een tweezitter! Toen hebben we in overleg met mij besloten om te ‘ruilen’ van instructeur, dat kwam beter uit. Dus net zoals de vorige week, vloog ik niet met Marco, maar met een vervanger…

De vervanger heette Marguerite en we zouden dus toch op de PH-SVN gaan vliegen. Na een korte kennismaking heeft zij mijn dossier erbij gepakt en namen we door wat ik de vorige keer had gedaan. Deze keer zouden we weer de daalvlucht en klimvlucht gaan oefenen, en natuurlijk bochten. Dit keer ook steilere bochten van 45 graden. Samen met mij nam ze ook de vliegtuigpapieren door, en wees mij aan waar ik op moest letten. Zo’n vliegtuig heeft behoorlijk wat papieren; stapels vergunningen, luchtwaardigheidsbewijs, verzekeringsbewijzen, keuringsbewijzen, et cetera. Vervolgens zijn we naar de kist gelopen en hebben we weer de walk around gedaan. Ik moest hem dit keer zelf doen, en Marguerite checkte of ik niets vergat en vulde mij dan aan. Na het losmaken van de kist (zit met touwen vast aan de grond om wegwaaien tegen te gaan… ;)) zijn we vervolgens ingestapt.

Het vastgespen in zo’n aerobatics kist is sneller gezegd dan gedaan. Er zit een vijfpuntsgordel in die wat handigheid vergt om vast te maken. Maar dan zit je ook echt vast! Vervolgens zijn we de pre-flight en startup checklists langsgelopen. Marguerite vroeg de toren toestemming om te starten, en die kregen we. Na het starten hebben we de rest van de startup checklist afgewerkt en vervolgens heb ik de kist naar de startbaan getaxied. Vlak voor de startbaan hebben we de kist weer langs de kant gezet en hebben we de take-off checklist afgelopen. Nadat we toestemming van de toren kregen om op te stijgen, heb ik de kist op het midden van de startbaan gezet. Na een snelle check van de instrumenten gaf ik vol gas en bij ca. 65 knopen kwam hij al los. Er stond een beetje zijwind, dus er was al meteen wat correctie nodig. Kleppen optrekken en vervolgens een bocht naar links; want we zouden de Romeo departure nemen (zie plaatje bij de post over de eerste les). Gedurende de vlucht over de Romeo departure hadden we op 1500ft een schitterend uitzicht. De lucht was ook erg rustig, dus ik had even de tijd om aan de kist te wennen. Wat me meteen al opviel was dat hij erg strak en snel reageerde. Wat lastig is bij deze kist, is dat het gas langzaam ‘dicht trilt’. Af en toe dus op de toerenteller letten en als deze wat teveel terug loopt: gas bij!

Vervolgens zijn we diverse oefeningen gaan doen: klimvlucht, daalvlucht en langzaam vliegen. Bij de laatste twee moet je opletten dat je de carburateurverwarming af en toe aanzet, om ijsvorming in de carburateur te voorkomen. Dit moet eigenlijk ook altijd als het motortoerental onder de 2000tpm komt. Vervolgens gingen we wat bochten oefenen. Eerst een aantal ‘gewone’ bochten gedraaid van 30 graden om aan de kist te wennen. Eerst bochten van 90 graden, toen 180 graden en toen 360 graden. De kunst is dan om het toestel goed op hoogte te houden en om de hoek ook op 30 graden te houden.

Vervolgens was het tijd voor steile bochten van 45 graden. Dat is echt al behoorlijk steil. Je merkt dat er allerlei effecten versterkt gaan optreden en dat je veel moet corrigeren. Eerst rollen tot 45 graden met tegelijk ‘voeten’ erbij om de kist de bocht in te krijgen. Ook tegelijkertijd was gas bij omdat bij steile bochten veel meer snelheid wordt verloren. Dan langzaam gaan ‘trekken’ aan de stick om hoogte te behouden en zorgen dat de hellingshoek 45 graden blijft. Verder continu wisselend naar buiten kijken (‘in de bocht’) en weer terug op de hoogtemeter om te checken of je op hoogte blijft. Vervolgens ruim voor de gewenste koers weer de bocht uitdraaien en tegelijk de stick wat ‘duwen’ om te voorkomen dat je uit de bocht omhoog vliegt. Tegelijk ook nog eens langzaam weer gas terugnemen om op de juiste snelheid de bocht weer te verlaten. Dit hebben we een aantal keer geoefend voor 90, 180 en 360 graden bochten en het ging prima!

Toen was het tijd voor de rit terug. We zijn weer teruggevlogen naar punt Romeo om ons daar weer bij de vluchtleiding in Rotterdam te melden. Marguerite vroeg of we over het centrum richting Euromast mochten vliegen en dat mocht! Dus mooi over de Maas over de kuip richting de Maashaven en vervolgens langs de Euromast naar het ingangspunt van het ‘circuit’ boven EHRD: het punt ‘Papa’ (nabij het Erasmus Medisch Centrum). Marguerite liet me daar voor het eerst het circuit vliegen.  We staken we de landingsbaan over om vervolgens richting het zuidwesten te vliegen (‘Downwind’). Vervolgens buig je af naar het zuidoosten richting de ‘Base’. Vervolgens maak je een linkerbocht om voor de landingsbaan uit te komen (‘Final’). Vervolgens gas terug om hoogte te verliezen en met het gas ‘bijsturen’ om op de juiste plek te landen. Klappen uit (‘Flaps’) en het toestel blijven corrigeren. Marguerite corrigeerde het laatste stuk bij en deed de touchdown. Toch best pittig dat landen. Gelukkig komen er nog genoeg lessen en ‘touch and go’s’ om dat goed te oefenen.

Na het terugtaxiën en het proces van het afzetten van de motor, hebben we de kist teruggeduwd op zijn plek en hem weer vastgezet met de touwen. Onder het genot van een kopje cappuccino hebben we de les nagesproken. Marguerite vond dat het goed ging dus dat was leuk om te horen. De voortgang werd door Marguerite in het leerlingdossier bijgewerkt waarna we deze beiden hebben afgetekend. Ook het vliegtuiglogboek en mijn logboek werden vervolgens bijgewerkt en afgetekend. Marguerite heeft me daarna nog het lesboek ‘Vliegoefeningen voor privé vliegers’ aangesmeerd; dat kan er ook nog wel bij… 😉 Op naar de volgende les, hopelijk dit keer wel met Marco.